- certor
- certor, ātus, ārī, Nbf. v. 2. certo, w. vgl., Hyg. fab. 273. Ven. Fort. 3, 12, 8. Vulg. Sirach 11, 9. Itala Luc. 13, 24 (m. Infin.) u.a. (s. Rönsch Itala p. 302, der mit Unrecht Pacuv. tr. 25 hierher zieht).
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.